مادری در آستانه سی سالگی

سلااااااااام به همه خوبان

چن وقته که روزها که میگذرد بیشتر و بیشتر از روز قبل فکر میکنم که کم کم سی ام بهار عمرم  دارد میرسد. سی سال زندگی، سی سال تلاش و...

به خودم فکر میکنم ه دراین سالها چه کردم و چه نکردم. حداقل از این  بابت

ت بسیار خورسندم که ازدواج کردم تا کامل شوم و ثمره ازدواجم دختری است که در این دوسال و چن ماه دست منو گرفته و راه را نشانم میدهد.

بسیار درس ها از لحظه لحظه هایش گرفته ام. آخر این چه مکتبی است قرار است من تو را پرورش دهم و مسول تربیتت هستم یا برعکس تو آمده ای که مرا بسازی و مربی اخلاقم باشی؟ یا اینکه هر دو با هم و در کنار هم پیش برویم؟؟؟؟؟؟؟

درست است که چراغ  پر نور راه من شدی ولی من با نگاه به هر سوراخی و دری درسی یگیرم و روزها تفکر میکنم. زندگی و همه موجودات و حتی واژه ها و همه و همه همگی

ه معلم نسانند کافیاست چشم هایمان را باز کنیم و بیندیشیم.

کافی است از سکوت شب بهره ببریم. آرامش شب است پناهگاه من. زمانی است مناسب برای خالی کردن مغزم بر روی کاغذ فرصتی است برای تفکر .... چقد شیرین است چقد ملکوتی است

اگر فرداهای روشنایی پر کاری رو در پیش رو نداشتم شبها تا سحر پلک نمیزدم. افسوس اافسوس

با چی شروع کردم و به کجا خاتمه دادم

ششم بهمن ماه نود و دو هجری شمسی