شب دومی که تب، بدن نازنینتو داغ داغ کرد

 به نام حق

 یا من اسمه دواء و ذکره شفاء

دیشب خیلی بهت سخت گذشت عزیزم، تبت 3_4 بار به شدت بالا رفت فکر کنم بالای 40 بود. دیگه نیازی به اندازه گیری ندارم تقریبا دستم اومده. من و خاله آتا تا صبح بالا سرت بیدار بودیم و همچنین مامان جون که حضورش برام قوت قلبی بود. و داروهاتو بهت میدادیم و سریع پاشویت میکردیم. هر بار خیلی طول میکشید تا تبت پایین بیاد. ٢بار  از شدت تب مجبور شدم از خواب بیدارت کنم  و دست و صورتتو با آب ولرم بشورم که خدای نکرده اتفاق بدی نیفته

بابایی هم با اینکه صبح باید سر کار میرفت و نیاز به استراحت داشت ولی چندین بار بیدار شدو بغلت میکرد و...

عزیزانم از همتون که تنهام نذاشتین و کمکم کردین ممنونم

 وای از درد شبانه، شب که میشه تب میاد سراغت، تند تند نفس نفس زدن و خارج شدن هوای داغ از بینی و دهانت... دوباره هوا که روشن میشه تبت پایین میاد. وای که چه شب بد و دردناکی رو پشت سر گذاشتیم.

بازم همون دعای همیشگیمو میکنم و از خدا میخوام که خودش حافظ و نگهدار همه بچه های بی گناه باشه و هیچوقت مریض نشن و همیشه و همه روزه سلامت و شاد باشن.

الهی آمین یا رب العالمین

مربوط به چهارشنبه چهارم بهمن ماه

در ادامه مطلب دعای تب بر که مامان جون واست بارها خواند و روی کاغذی برایم یادداشتش کرد که همیشه در دسترسم باشد را برایت میگذارم.

زیاد رغبتی به گذاشتن این پست نداشتم زیرا دوباره ناراحتم میکند ولی از این جهت مینویسم که همیشه قدر سلامتی را بدانیم و در روزهای خوشی لحظه به لحظه شکر خدای قادر را به جا آوریم.

فصل پنجم کتاب «صحیفه فاطمیه» به ادعیه و حرز متعلق به آن حضرت پرداخته است.
دعای حضرت فاطمه زهرا(س) در دفع تب شدید و دوری از غضب خدا از جناب سلمان فارسی نقل است که فرمود: به خدا سوگند، از روزی که حضرت فاطمه زهرا (س) این دعا را به من آموختند آن را به بیش از هزار نفر در مکه و مدینه که همگی مبتلا به تب شدید بودند تعلیم دادم و همه آنها با قرائت این دعا صحت کامل یافتند. و البته در برخی از منابع، اثر دیگری نیز بر این دعا نقل شده است بدین مضمون که؛ حضرت فاطمه (ع) پس از تعلیم آن به جناب سلمان فرمودند: «و نیز اگر می‌خواهی در روز قیامت خداوند را ملاقات کنی در حالی که از دست تو در سخط و غضب نیست، این دعا را بسیار بخوان»
و اما متن دعا این است:
«بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، بسم‌الله النور، بسم‌الله نور النور، بسم‌الله نور علی نور، بسم الله الذی هو مدبر الامور، بسم الله الذی خلق النور من النور، الحمد الله الذی خلق النور من النور، و انزل النور علی الطور، فی کتاب مسطور، فی رق منشور، بقدر مقدور، علی نبی محبور، الحمدالله الذی هو بالعز مذکور، و بالفخر مشهور، و علی السراء و الضراء مشکور: و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین».

بنام خداوند رحیم و مهربان، بنام خداوند نور، بنام خداوند نور در نور، بنام خداوند نور بر نور، بنام خداوندی که به دست اوست تدبیر همه امور، بنام خداوندی که خلق فرمود نور را از نور و سپاس خداوندی را که خلق فرمود نور را از نور و نازل کرد نور را بر کوه طور، در نوشته‌ای دارای سطور، در صحیفه‌ای گسترده به اندازه مقدور برای پیغمبر امین و نیکوکار و محبور! سپاس خدایی را که به عزت در بین بندگانش یاد می‌شود و به فخر و عظمت مشهور است و در نهان و آشکار شکر و سپاس او می‌شود! خداوند برمحمد و آل محمد درود بفرستد»! [مکارم الاخلاق ص418؛ دلائل الامامة ص 28؛ بحارالانوار ج92 ص 27]