ننه سرما کمکم از راه میرسد

جمعه

خوش آمدی فصل سپید

بعد از چندین روز خونه نشینی پی بردم که خیلی خیلی دوست داری بریم پارک و با توجه به اینکه به شدت باد میوزید ولی بعد از صرف ناهار راهی پارک محله واقع در خیابان مطهری شدیم. خیلی خیلی خزان زیبایی بود. کف پارک پوشیده از برگ های زرد و نارنجی و بادی که اونها را در هوا و از اینسو به آنسو میبرد نقاشی بود که به دست خالق ترسیم شده بود. تاب تاب بازی و سرسره بازی کردی و باد صدای خنده های کودکانتو از گوش من به گوش بابا میچرخاند . منم همراهت از پله ها بالا می آمدم و کودکی شده بودم هم سن و سال خودت هیچ کدام دوست نداشتیم به خانه برویم ولی دلم شور میزد که نکنه این باد  سرد خدایی نکرده ...

در راه برگشت خورشید خانومم مهربون پرتو گرمشو از شیشه ماشین عبور داد و حسابی خواب آلودمون کرد ولی ای کاش میتوانستیم مثل هفته های گذشته و ماها قبل آدینه خود را در طبیعت سپری کنیم. یادم میاد همیشه موقع درس خوندن در این فصل زیبا، حیاطو به این منظور انتخاب میکردم باد خنک به همراه نور آفتاب واقعا لذت بخش بود و گاهی هم خواب در همون یه وجب جا.برخلاف میلمان زیبایی ها رو ترک کردیم و به خانه برگشتیم و لالا کردیم و شبی هم عمو امید و مامان فریده دن دیدنت و به هر حال خوب بود دیگه. فصل سرد و باید طر یق سپرس کرد