آموزش روخوانی و انگلیسی از کی و...

و اما این پستت . اتفاقا من هم دو سه ماه پیش اونموقع که تصمیم گرفته بودم علی رو بذارم مهد (حالا شاید دلیلش رو برات بگم) به وبلاگ هیوا جان آشنا شدم . البته من با سرچ موضوع "مونتسوری " و مهد "جوانه ها" به وبش رسیدم و اتفاقا خیلی هم لذت بردم از مطالب و آموزشهای مفید ش. در مورد تراشه های الماس و آموزش رو خوانی من فکر می کنم زیر سه سال خیلی زوده حتی اگه این توانایی رو در بچه ببینیم بازم زوده . چون معتقدم عمیقا هم معتقدم که نبابد بازی های بچگانه کودکمون رو دست کم بگیریم و ایمان دارم که از خلال همین بازی های به ظاهر ساده و پیش پا افتاده، اون جهان رو به شیوه خودش کشف میکنه . بنظرت بچه ها چقد فرصت دارن که کودکی کنن؟ مثلا بچه ای که توی 4 سالگی (حالا نمی گم 6 سالگی) خوندن رو بلده خیلی از بچه ای که توی 2 سالگیخوندن رو یاد میگیره ، عقب میفته؟ اصلا مگه میدون مسابقه ست؟ مثلا همین ضحی بدون اینکه کسی باهاش کار کنه تمام زیرنویس های شبکه "هدهد" رو می خونه از بس دیده .یا لیبل های روی سی دی های خودش رو می خونه . پازل های +3 رو حل می کنه به راحتی پازلهای 40 قطعه ای رو . از دو سالگیش تمام اشکال هندسی رو بلد بود .خب بر مامان و باباش و همه ی ما مسلمه که اون مستعده یادگیری روخوانی فارسی هست . ولی ما هرگز سعی نکردیم اون رو به این سمت سوق بدیم حتی تشویقش هم نکردیم برای خوندن چون معتقدیم که نباید و دلیلی هم نداره ذهن بچه پر بشه ازین محفوظات. همه ی روانشناسا هم با هر گونه اموزش قبل از سه سالگی مخالفن. آموزشها همه باید به صورت نمایشی و جنبه بازی داشته باشه که ذهن کودک خسته و درگیر نشه. در عوض همیشه براش کتاب خوندیم . پا به پاش بازی کردیم و توی همه ی خاله بازی هاش به نوعی شریک شدیم. خیلی زود ضحی رو با مقوله رنگ اشنا کردیم و با توجه به اینکه دختری بود که خوشبختانه از یکسالگی به بعد هیچ چیزی رو به دهنش نمیبرد ( برعکس علی)و البته توی این زمینه سلیمه خیلی خیلی براش وقت گذاشت. مامانش که باهاش حمام می رفت و با رنگای انگشتی تمام کاشی ها و کف حموم و رنگ می کردن بعد کم کم مدادرنگی . حالا هم که گچ پاستل و مداد رنگی و ماژیک راندو و آبرنگ و خمیر مجسمه سازی. اینهمه پرحرفی کردم که بگم مراقب کودکی فاطمه ت باش و تمرکزت رو بذار رو ی حسهای دیگه ش . طبق اولین قوانین "مونتسوری" کودک اول باید هنر درست زندگی کردن رو یاد بگیره.من خودم کارتهای "باما" رو که برای علی گرفتم اصلا و ابدا به منظور آموزش روخوانی نرفتم جلو. صرفا بخاطر سی دی و قطع و اندازه کارتها بود همین. ، من همواره توی تصمیم گیریام به قلب خودم رجوع کردم و اگر به چیزی ایمان پیدا کنم، تقریبا محاله که کسی بتونه نظرم رو برگردونه مگر این که علمی و منطقی بتونه متقاعدم کنه . با شناختی که ازت دارم میدونم که شباهتهای رفتاری زیادی با هم داریم و باز هم می دونم که بی گدار به آب نمی زنی . ولی در مورد زبان دوم ، من فکر می کنم بعد از دو سالگی یعنی وقتی که کودک درک کاملی از زبان مادریش پیدا می کنه و وقتی که به این درک برسه که معادل هر لغت توی زبان دیگه چه معنایی داره به نظرم زمان خوبیه ...امیدوارم به نتایج خوب و درستی برسی ....و فراموش نکنیم که کودکی بچه ها مون رو نباید فدای ارزوهای خودمون بکنیم . موفق باشی عزیزم

---

سلامممنون که وقت گذاشتی همین این چیزهایی که فرمایش کردی بستگی به توانایی فردی هر کودک دارد
به وبلاگ کیان دوست فاطمه سر بزن الان دوساله شده و 70 کلمه انگلیسی بلده و اصلا مجبور نشده خودش از مامانش خواسته و مامانشم گفته قدرت حافظه داشته و حفظ شده. پس به نظر من تعیین سن دقیق برای همه بچه ها به طور یکسان برای یادگیری اصلا کار صحیحی نیست باید بر طبق شناختی که از کودکمان داریم و توانایاش جلو بریم.
و... ببخشید بحث در ادامه صحبت های ارزشمندتون زیاد دارم و وقت کم ان شالله فیس تو فیس عزیزم
ضحی باهوش و علی ملق زنو ببوس