تقدیم به دخترم

به نظر من هیچ چیزی لذت بخش تر و آرام بخش تر از این نیست که قلمت رو دستت بگیری و دست خطتت رو ،صدای موسیقی قلمت رو به رخ کاغذ بکشی ،توی انحناها و پیچش های کلمات خودت روعریان کنی، آرزوهات رو مشغولیات ذهنیت رو بین سطرها بیاری حتی شده توی حاشیه جزوه های درسیت، حتی شده با خودکار بیک آبی(من عاشق پهنای بیک آبی قدیمیم هاااا) چقدر نوشتن لذت بخشه و لی به لطف همین تکنولوژی از خیلی چیزا دور موندیم وقتی به جای لغزش خودکار روی کاغذهای کاهی ارزون قیمت، صدای تیک تیک کیبورد باشه، اگرچه تمیز و بدون خط خوردگی از کار در می آن اما بهت ثابت می کنند که حتی با هر ده انگشتت هم نمی تونی به اندازه ی اون وقت ها حرف های قشنگ بزنی بنویسی، من واقعا گاهی وقتا از تکنولوژی بیزارم که بوی گل های خشک شده لای کتابهام رو از یادم برده ، که به خاطرش الان سال هاست که خودکار های رنگی رنگی م دارن توی جامدادی کهنه م جو ن می دن، از تکنولوژی خیلی وقتا بیزارم... ،آفرین مامانی ادامه بده و روحت رو لبریز کن... من هم گاهی شکسته کار می کنم اما نه بصورت آکادمیک .شکسته نستعلیق آنلاین و نرم افزار چلیپا هم یه جوری الهام بخش من بوده. موفق باشی